شب Walpurgis

جشن شب یلدا از شب Walpurgis، همچنین شب عجایب و جادوگر را نام برد، در شب 30 آوریل تا اول اردیبهشت ماه جشن گرفته می شود. ملت برخی کشورهای اروپای غربی در همان زمان جشنوارۀ بهار را جشن می گیرند، که ریشه های آن به سنت های دوره پیش مسیحی است. ساکنان کشورهای سلتیک حدود بیست و پنجمین جشن میلاد را به خود اختصاص می دهند و شب Walpurgis در تعدادی از سرزمین های آلمان و در پراگ در یک رقص سنتی برگزار می شود که در اطراف درخت می میرد.

تاریخ تعطیلات

این نام به افتخار سنت والپورگ، که در سال 778 به تصویب رسید، به این جشن داده شد. یادآور سالیانه آن در 1 ماه مه است.

در گذشته، در شب Walpurgis '، مراسم مذهبی با هدف اخراج جادوگران انجام شد. روستائیان آتش سوزی های بسیاری بوجود آوردند، که اغلب جادوگران کوهی را سوزاندند، خانه های مشعل را در خانه می زدند و زنگ های کلیسا را ​​صدا می زدند. مردم اعتقاد داشتند که در شب Walpurgis، علف توانست معجزه کند.

باور آلمان می گوید که در شب Walpurgis، نه تنها جادوگران جمع می شوند، بلکه با شخصیت های مرحوم فرار می کنند. جادوگران در این تعطیلات با ویژگی های دوستداران می آیند. در وسط جلسه، در یک میز بزرگ سنگی یا صندلی بالا، شیطان خود را با چهره سیاه پوست و یک بدن بز دید. اولا همه مهمانان قبل از او زانو می زنند، بوسیدن پاهای شیطان، نشان دادن تسلیم و عزت نفس. با این حال، شیطان تنها به ملکه جادوگران می پردازد، که به او در مورد تمام اعمال بد که در یک سال انجام می شود، به او گزارش می کند. با همدیگر ماشینی ها را برای سال آینده برنامه ریزی می کنیم. سپس یک جشن با خوردن گوشت اسب، جمجمه و چرم گاو آغاز می شود. به موسیقی که از سر و دم گربه جریان می یابد، جادوگران به رقص های وحشی وارد می شوند و صبح بر روی چمن روستاییان می بینند که حلقه هایی که آنها توسط آنها رانده شده اند.

شب Walpurgis و مدرنیته

امروز در این شب عجیب و غریب در کشورهای اروپایی، به عنوان یک صد سال پیش، آتش سوزی، جادوگری جادوگران که به سبت سفر کرده اند، در سرگرمی های قدیمی بازی می کنند، گوش دادن به اجرای گروه های کر دانش آموزان پسران اجازه داده می شود با صدای بلند فریاد کشیدند، زیرا اعتقاد بر این است که نویز با صدای بلند بهترین دفاع در برابر ارواح شیطانی است. در اسکاندیناوی، آتش سوزی ها به عنوان دعوت نامه به بهار به شمار می آیند، و زباله هم تمام می شود. یک ظرف سنتی در شب ولپورگیز، یک ماهی تازه است که در شکر، دلفریب و نمک زده شده است. چک ها در آستانه خانه های خود شن و ماسه را می ریختند تا جادوگران بتوانند در آنجا فقط دانه های شن را حساب کنند. و در بایرن، شایع است که از همسایگان خود با کشیدن کفش از کفش های خود، لکه کردن دست ها با یک خمیر دندان رنگارنگ و یا حتی حرکت درب به طور کامل به مکان دیگری رایج است.